1. Over opleiding, ondernemen & creëren
2. Correcte materiaalkeuzes en het belang van logistiek
3. Het Henry van de Velde Label en belevingsgroepen in plaats van doelgroepen
4. Projecten & architecten tegenover de klassieke retail
5. Biënnale Interieur en Gin Belet
Henry van de Velde-label
In 2013 wist het toen pas opgerichte Pinscher ineens het Henry van de Velde-label binnen te halen, met het eerste collectiestuk, de massiefhouten tafel ‘La Grande Bouffe‘.
“Deze erkenning was mooi, vooral door de toegenomen naambekendheid, maar alleen daarmee hou je geen firma overeind”, meent Stijn. “Zeker nu de grenzen van de markt onder impuls van het internet vervagen, en je je niet langer staande kan houden door enkel rond te kerktoren te gaan verkopen. Voor die consument die zelf opnieuw de touwtjes in handen wil hebben en uniek wil zijn, moet ieder meubel aanpasbaar zijn, als ware het maatwerk. En ook logistiek en ecologisch moet het plaatje kloppen. Een moeilijke denkpiste bij het gebruik van bijvoorbeeld zwaardere natuurlijke materialen zoals marmer.”
“Precies om deze reden ben ik bij de ontwikkeling van de Poirot-tafel op zoek gegaan naar een manier om meer verantwoord & duurzaam om te gaan met de materialen. Het antwoord op beide vraagstukken, ecologisch en logistiek, kwam er door een dunner tafelblad te gebruiken, maar dit wel te verstevigen met een aluminium honingraatstructuur. Minder gewicht dus, maar ook de helft zoveel marmer, terwijl de uitstraling van het blad intact bleef.”
Weinig jonge aanwezigen tijdens uitreiking
“Tijdens de jongste uitgave van de Henry van de Velde-prijs constateerde ik, en ook Cas Moor (ook al een jonge designer), tot mijn grote consternatie dat er hoegenaamd geen jonge mensen aanwezig waren bij de uitreiking van deze award, nota bene een prijs die jonge designers lauwert! Dit toont aan dat het imago van design bij de jongere lagen van de bevolking beter kan en misschien wel moet!”
“De tijden zijn ook ergens veranderd: vroeger kon je klantenprofiel marketinggewijs perfect worden bepaald: mijn doelgroep is de tweeverdiener, tussen 28 en 40 jaar. Doelgroepen hebben op vandaag plaats moeten ruimen voor ‘belevingsgroepen’. Welke groep van mensen apprecieert dezelfde waarden en normen voor wat een label wenst uit te stralen?”
“Belgische designers zijn soms té bescheiden. Een snuifje Nederlandse arrogantie en een weinig patriottisme van de Fransman zou geen kwaad kunnen.”
“En die belevingsgroepen kunnen ook gerust de landsgrenzen overschrijden. Hoewel het Belgische design echt een torenhoog aanzien heeft in het buitenland – onze ontwerpen zijn van topniveau! -, zijn hier in de straat slechts weinig Belgen van bewust. Het siert ons dat we geprezen worden zonder dat we er moeten om vragen, maar soms zijn we misschien toch wat té bescheiden. Een snuifje Nederlandse arrogantie en een weinig patriottisme van de Fransman zou geen kwaad kunnen.”
